15 خرداد 1389 / 22 جمادی الثانی 1431 / 5 ژوئن 2010

قيام تاريخي خونين مردم مسلمان ايران عليه مظاهر سلطه در جهت دستيابي به نظام عدل اسلامي آغاز گرديد . زمينه هاي اساسي اين قيام پر شكوه با فرارسيدن ايام سوگواري سرورشهيدان حضرت امام حسين (علیه السلام) و پيام امام خميني (رحمة الله علیه) خطاب به واعظ و گويندگان ديني مبني بر افشاي ماهيت رژيم حاكم فراهم شد. در نتيجه مردم مبارز به حمايت از امام خميني (رحمة الله علیه) و ضديت با شاه ستمگربر خواستند و مراسم مذهبي و عزاداري ماه محرم مبدل به تظاهرات بزرگ و دامنه دار عليه رژيم شاه وامپرياليسم گرديد . در پي اين حوادث رژيم تصميم به دستگيري امام خميني (رحمة الله علیه) و بسياري از مبارزان مسلمان گرفت. به دنبال دستگيري امام و انتقال ايشان به تهران در قم و برخي از شهرهاي ديگر تظاهرات عظيمي بر پاشد كه منجربه شهادت هزاران تن از فرزندان دلير اين آب و خاك گرديد .
در پي طرح لايحه انجمن‏هاي ايالتي و ولايتي در مجلس شوراي ملي در سال 1341 شمسي، امام خميني(رحمة الله علیه) با دستگاه جبّار پهلوي به مبارزه پرداخت. اوج اين مرحله از نهضت، يورش ناجوانمردانه ايادي رژيم به مدرسه فيضيه و ضرب و شتم و كشتار طلاب و فضلاي حوزه علميه قم در دوم فروردين سال 1342 شمسي بود. در واكنش به اعمال ننگين رژيم پهلوي، حضرت امام در عاشوراي سال 42، سخنراني كوبنده‏اي عليه نظام شاهنشاهي ايراد نموده و از شاه و اسرائيل به شدت انتقاد كردند. به دنبال اين سخنراني افشاگرانه، آن حضرت دستگير و زنداني گرديد. خبر دستگيري مرجع تقليد مردم، به سرعت در قم و سپس در تهران و ساير شهرها انتشار يافت. مردم قم به خيابان‏ها ريختند و با تقبيح عمل دولت در دستگيري امام به راهپيمايي اعتراض‏آميز پرداختند. شاه كه در برابر قيام قهرآلود ملت، تاج و تخت خود و سلطه آمريكا را در حالِ زوال و سقوط مي‏ديد، با رگبار مسلسل به جنگ ملت آمد و توسط نيروهاي جهنمي و خون آشام خود تظاهرات كنندگان را با وضع فجيعي قتل عام كرد و تهران را در پانزده خرداد 1342، به كشتارگاه مخوف و حمام خون مبدل ساخت. همزمان با قتل عام مردم مبارز در تهران، كشتارهاي فجيعي در قم، شيراز، مشهد، تبريز و ديگر شهرستان‏ها توسط دژخيمان رژيم به وقوع پيوست. از تعداد مقتولين 15 خرداد آمار صحيحي در دست نيست ولي تعداد شهدا را بين 5 تا 15 هزار نفر تخمين زده‏اند. در اين ميان علي‏رغم سانسور شديد خبري، اخبار مربوط به دستگيري رهبر نهضت اسلامي ايران و قيام پانزدهم خرداد و كشتارهاي آن، در مدت كوتاهي در سراسر كشور پخش شد و موجي از نفرت و خشم عليه شاه به راه افتاد. سرانجام حضرت امام پس از ده ماه بازداشت، در هجدهم فروردين 1343 از زندان آزاد شدند و پس از آزادي نيز همان مسير قبلي را ادامه دادند. قيام 15 خرداد، نقطه عطفي بود در تاريخ مبارزات ملت قهرمان ايران كه حضرت امام، آفريننده و شكل دهنده آن قيام الهي بود. روحانيان انقلابي در تداوم اين حركت عظيم و پرخروش امت مسلمان ايران، طي يك دوره پانزده ساله، نقشي اساسي داشتند و در اين مدت، سالروز قيام 15 خرداد، هيچ‏گاه در سكوت و خاموشي سپري نشد؛ زيرا كه 15 خرداد، براي امت قهرمان و شهيدپرور ايران از اهميت و اعتبار ويژه‏اي برخوردار بوده و همواره خواهد بود.
در چهاردهمين سالگرد قيام خونين پانزده خرداد 42، برابر با پانزدهم خردادماه 1356 و در اعتراض به جنايات مزدوران رژيم پهلوي، دانشجويان مسلمان در كوي دانشگاه تهران دست به تظاهرات زدند. اين اولين باري بود كه دانشجويان به طور گسترده اين قيام را گرامي داشته و اعلام مي‏دارند. اين تظاهرات نشانگر گرايش دانشجويان به اسلام و روحانيت بود و تاثير مثبتي بر روند حركت انقلاب نهاد.
استاد عبداللَّه باقري (فرزانه‏پور) در سال 1292 ش در تهران به دنيا آمد. در نوجواني به هنرستانِ صنايع قديمه وارد شد و در نقش قالي، كاشي و هنر تذهيب به تحصيل پرداخت. پس از پايان تحصيل به آموزش و تربيت شاگردان پرداخت و خود به تذهيب و تشعير همت گماشت. تعداد آثار تذهيبي او حدود بيست هزار اثر است كه در موزه‏هاي مختلف وجود دارند. استاد باقري در هنر تذهيب، شيوه‏اي نو پديد آورد و اين هنر را كه بيشتر براي زينت بخشيدن به كار يك خوشنويس يا شعر يك شاعر به كار مي‏رفت، شخصيتي مستقل بخشيد تا جايي كه تذهيب بتواند، خود به عنوان تابلويي، قابل ارايه باشد. به طور كلي مي‏توان گفت كه پس از دوران صفويه، به همت او و استاد نصراللَّه يوسفي بود كه تذهيب در ايران اصالت ديرين خود را باز يافت. استاد عبداللَّه باقري سرانجام در چنين روزي در 76 سالگي درگذشت و به سراي جاويد شتافت.
آيت‏اللَّه شيخ عبدالستار اسلامي در سال 1284 ش (1323 ق) به دنيا آمد. وي در 12 سالگي به همراه پدرش رهسپار نجف اشرف شد و از محضر حدود بيست تن از استادان آنجا كسب فيض كرد. آيت‏اللَّه اسلامي در طي ساليان تحصيل از بسياري از مراجع زمان از قبيل حضرات آيات سيد شهاب الدين مرعشي نجفي ، شيخ آقا بزرگ تهراني و شيخ علي اكبر نهاوندي اجازات علميه و حسبيه و اجازات روايتي دارد كه در اين اجازات، به مقام علمي و وثاقت ايشان تصريح شده است. آيت‏اللَّه اسلامي پس از فوت پدرش بنا به درخواست آيت‏اللَّه سيد ابوالحسن اصفهاني ، براي تنظيم و اداره امور شرعي، راهي منطقه‏اي عشايرنشين در نزديكي آبادان گرديد ولي بر اثر ابتلا به بيماري‏هاي گوناگون، در آبادان ساكن شد و در آن‏جا به انجام امور ديني و اقامه جماعت مشغول گرديد. اين عالم خدمتگزار در طي ساليان حضور در خوزستان، منشأ آثار فراواني بوده و در تاسيس و تجهيز مساجد، حسينيه‏ها و اماكن مذهبي، جديت فراواني از خود نشان مي‏داد. از آيت‏اللَّه اسلامي كتب متعددي نيز برجاي مانده كه اربعين حديث ، كشكول اسلامي و نظرياتي بر كتب مطالعه شده از سني و شيعه از آن جمله‏اند. اين مجتهد بزرگوار سرانجام در پانزدهم خرداد 1378 ش برابر با بيستم محرم 1420ق در 94 سالگي چشم از جهان فرو بست و به ديار باقي شتافت.
هنوز جسد مطهر پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) رابه خاك نسپرده بودند كه بر سر جانشيني او بين اصحاب اختلاف افتاد. ايشان در محلي به نام "سقيفه‏ي بني‏ساعده" گرد آمده و درباره‏ي جانشيني رسول خدا به گفت‏وگو پرداختند. سرانجام آن افراد، علي‏رغم آن همه تأكيد و سفارشي كه پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) درباره‏ي وصايت و جانشيني امام علي(علیه السلام) بيان كرده بود، با ابوبكر بن ابي قحافه كه از ياران قديمي پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و پدر همسر رسول خدا بود، بيعت كردند. از آن پس او را به خلافت انتخاب كرده و به وي، لقب خليفه‏ي رسول اللَّه يعني جانشين رسول خدا دادند. پس از به خلافت رسيدن ابوبكر، وي به فكر گسترش اسلام و لشكركشي به خارج از سرزمين اسلامي افتاد. در جنگ‏هاي اين دوره، سربازان اسلام بر نيروهاي روم و ايران غلبه كرده و مناطق زيادي را به تصرف خود درآوردند. ابوبكر بن ابي قحافه سرانجام پس از حدود 2 سال و 4 ماه خلافت و پس از پانزده روز بيماري، در سن 63 سالگي درگذشت و عمر بن الخطاب را به خلافت پس از خود تعيين نمود. به ابوبكر و عمر و عثمان و امام علي(علیه السلام) كه پس از پيامبر به خلافت رسيدند، خلفاي راشدين يعني جانشينان پيغمبر مي‏گويند.
نمايندگان 113 كشور جهان نخستين كنفرانس بين المللي محيط زيست را درستكهلم سوئد برگزار كردند. از اهداف اصلي اين كنفرانس برنامه ريزي به منظور احداث مراكز مسكوني با توجه به حفظ كيفيت محيط زيست، تعيين تشخيص وكنترل مواد آلوده كننده محيط زندگي، و حفاظت از محيط زيست براي نسلهاي آينده بود. حاصل اين كنفرانس تأسيس يك سازمان نوين بين المللي براي حفظ محيط زيست بود .
آدام اسميت، اقتصاددان و فيلسوف انگليسي در پنجم ژوئن 1723م در اسكاتلند به دنيا آمد و تحصيلات خود را در رشته اقتصاد به پايان برد. وي پس از اتمام تحصيلات، به مقام استادي در دانشگاه گلاسكو رسيد و به تدريس منطق، فلسفه و اخلاق پرداخت. اسميت هم‏زمان به تحقيق پيرامون فلسفه و اقتصاد مشغول شد تا اين‏كه در سال 1759م كتب فلسفه اخلاق و عواطف اخلاقي را منتشر نمود. بدين ترتيب، فلسفه خويش را كه عبارت از حكم‏فرمايى رحم و انصاف و مهرباني در جامعه بود، بيان كرد و همدردي را اساس همه عواطف اخلاقي معرفي نمود. كتاب‏هاي اخلاقي او كه بنيادهاي تازه و محكمي براي اخلاق مي‏گذاشت، وي را سخت مشهور كرد. اسميت در سال‏هاي بعد راهي فرانسه شد و با متفكران و شخصيت‏هاي بزرگي آشنايى يافت. وي در سال 1766م به اسكاتلند بازگشت و ده سال در انزوا و تفكر به سر برد كه محصول اين دوره، كتابي با نام تحقيق در ماهيت و علل ثروت ملل بود. اين كتاب معتبر كه سرچشمه اصلي علم اقتصاد سياسي زمان نويسنده و پس از آن بود و مبناي محكم و استواري در ادبيات انگليس به شمار مي‏آيد، آدام اسميت را در دنيا مشهور ساخت. مضمون اصلي كتاب بزرگ اسميت، حاكي از اين است كه پيشرفت هر ملت با وجود آزادي ابتكار شخصي در چهارچوب قوانين، بهتر تضمين مي‏شود و آزادي ذوق و قريحه فردي در محدوده قانون، بهترين راه پيشرفت قومي است. كتاب ثروت ملل، نقشي اساسي در تفهيم اين واقعيت به جهانيان داشت كه اقتصاد، دانشي مستقل و جداگانه است. اسميت در اين كتاب كوشيد با تجزيه و تحليل عقايد اقتصادي، اقتصاد سياسي را به مرز حل مسائل اجتماعي بكشاند. شعارهايى چون نظام ساده و نظام آسان، برگرفته از عقايد اوست. در حقيقت، وي در اين تلاش بود كه به اقتصادْ جنبه علمي دهد و كوشش وي جهت روشن ساختن اين مطلب كه چگونه ثروت ملتي افزايش مي‏يابد و به چه طريق توزيع مي‏شود، هنوز هم از مسائل مهم اقتصاد سياسي است. هرچند در حال حاضر، بسياري از تئوري‏هاي اسميت كنار گذاشته شده است، ولي باز هم معروف‏ترين كتاب در زمينه علم اقتصاد، همين كتاب بود و مطالعه آن براي اقتصاددانان سياسي ضروري است، چرا كه اين كتاب را پيشرو پيدايش علم نوين اقتصاد سياسي مي‏دانند. اسميت بيش از فلسفه، به اقتصاد دلبستگي داشت و از اين جهت، عقايدش در مورد فلسفه محدود است. وي مدتي قبل از مرگ، دستور داد كليه نُسخ خطي آثارش را به جز چند مقاله پراكنده بسوازنند، با اين حال، كتاب‏هاي او، بارها به زبان‏هاي زنده دنيا ترجمه شده است. آدام اسميت سرانجام در 17 ژوئيه 1790م در شصت و هفت سالگي در ادينبورو اسكاتلند درگذشت.
هرچند جنگ دوم جهاني مانند جنگ اول، نقشه اروپا و جهان را تغيير نداد ولي نتايج آن از نظر تقسيم جهان به دو قطب سياسي و اقتصادي، عميق‏تر از جنگ اول جهاني بود. در پايان جنگ جهاني اول، كشورهاي جديدي از درون امپراتوري‏هاي بزرگ آن زمان پا به عرصه وجود نهادند و سه امپراتوري بزرگ آن زمان به سه كشور كوچك‏تر آلمان، اتريش و تركيه تبديل شدند. ولي در پايان جنگ دوم جهاني، كشورهاي اروپايى با تغييراتي در مرزهاي بعضي از آنها، بر جاي ماندند و فقط رژيم حاكم بر آنها تغيير يافت كه در واقع نوعي اشغال اين كشورها بدون حضور علني قواي كشور فاتح بود. مهم‏ترين تغيير در وضع اروپا، در بزرگ‏ترين كشور مغلوب اين جنگ يعني آلمان پديد آمد. اتريش و چكسلواكي كه در سال‏هاي قبل از جنگ، تحت سلطه آلمان درآمده و ضميمه خاك آن كشور شده بودند، استقلال خود را باز يافتند. پروس شرقي و قسمتي از خاك اصلي آلمان در شرق اين كشور كه بيش از يك‏صد هزار كيلومتر مربع از خاك آلمان را تشكيل مي‏داد ضميمه لهستان شد و در عوض، شوروي يك‏صد و هشتاد هزار كيلومتر مربع از اراضي شرقي لهستان و قسمتي از ايالت پروس شرقي آلمان را تصاحب كرد. باقي‏مانده خاك آلمان به چهار منطقه اشغالي بين كشورهاي پيروز جنگ، يعني شوروي، امريكا، انگليس و فرانسه تقسيم شد كه سه بخش اشغالي كشورهاي غربي بعداً به هم پيوستند و آلمان به دو كشور جداگانه با دو حكومت متفاوت و متخاصم شامل آلمان شرقي با 108 هزار كيلومتر وسعت و آلمان غربي با 248 هزار كيلومتر مربع مساحت تقسيم گرديد. هم‏چنين چند سال بعد با تقسيم برلين، پايتخت آلمان به دو قسمت شرقي و غربي، ديوار برلين نيز ساخته شد كه تا سال‏هاي پاياني دهه 1980م پابرجا بود.
طرح مارشال يكي از مهم‏ترين طرح‏هاي اقتصادي امريكا بعد از جنگ جهاني دوم است كه به نام طراح آن، جورج مارشال، وزير امور خارجه امريكا در دوران رياست جمهوري هاري ترومن نام‏گذاري شده است. به دنبال ارائه دكترين ترومن معروف به طرح دربرگيري در 12 مارس 1947م مبني بر ارسال كمك‏هاي اقتصادي و نظامي امريكا به كشورهاي مورد تهديد، جورج مارشال، وزير امور خارجه امريكا در پنجم ژوئن 1947م طرحي براي نفوذ در كشورهاي اروپايى ارائه داد كه بعدها به طرح مارشال معروف شد. اين طرح، كمك‏هاي مالي و اقتصادي بلاعوض امريكا را به حكومت‏هاي نيازمند تصريح مي‏كرد، ليكن عملاً گامي در جهت استثمار كشورها و انقياد دولت‏ها از طريق ايجاد وابستگي‏هاي اقتصادي و سپس سياسي بود. جورج مارشال در اين روز عنوان كرد: اگر كشورهاي اروپايى مبادرت به ايجاد يك برنامه بازسازي اقتصادي كنند، ايالات متحده در اجراي اين برنامه، كمك مالي در اختيار اين كشورها قرار خواهد داد. اين سخنان كه در حقيقتْ ارائه ديدگاه‏هاي اقتصادي دولت امريكا نسبت به قاره اروپا محسوب مي‏شد با استقبال دولت‏هاي جنگ زده و خسارت ديده اروپايى مواجه گرديد. كشورهاي مورد نظر بلافاصله در پاريس طرحي را به مورد اجرا گذاشتند كه كنگره امريكا نيز با تخصيص اين اعتبارات موافقت كرد. طرح مارشال ابتدا شامل شوروي و كشورهاي اروپاي شرقي هم مي‏شد، ولي دولت شوروي حاضر به قبول شرايط اين كمك نشد و كشورهاي اروپاي شرقي را نيز از پذيرفتن آن منع كرد. از اين پس در عرض چهار سال، بيش از 14 ميليارد دلار در اختيار دولت‏هاي استقبال كننده از اين طرح امريكايى قرار گرفت كه در اين ميانْ تنها سهم فرانسه و انگلستان در حدود شش ميليارد دلار بود. دولت امريكا توانست در ازاي اعطاي اين كمك‏ها امتيازات مورد نظر خود را كه انگيزه اصلي در ارائه اين طرح اقتصادي بود از دولت‏هاي اروپايى كسب كند و آن‏ها را تا سرحد امكان به خود وابسته سازد. دكترين جورج مارشال هم‏چون دكترين ترومن، گام موثر امريكا در دهه 1940م براي نفوذ در كشورهاي اروپايي بود و همين دو طرح بود كه در آينده، زمينه اتحاد دسته جمعي دولت‏هاي غرب اروپا را در زير چتر سلطه سياسي و نظامي امريكا فراهم آورد. هم‏چنين پيمان آتلانتيك شمالي، ناتو نيز كه به دنبال اجراي اين طرح منعقد شد، حضور نظامي امريكا را در اروپا تثبيت كرد.
سومين جنگ اعراب و اسرائيل، روز پنجم ژوئن سال 1967م با حمله غافل‏گيرانه رژيم صهيونيستي به فرودگاه‏ها و تاسيسات نظامي مصر و سوريه و اردن آغاز شد. جنگ‏هاي غافل‏گير كننده معمولاً در نخستين ساعات بامداد و در تاريكي شب آغاز مي‏شود ولي اسرائيلي‏ها حملات هوايى خود را در حدود ساعت 8/5 صبح روز پنجم ژوئن كه هوا كاملاً روشن بود آغاز كردند. انتخاب اين ساعت براي حمله، خود يك عامل غافل‏گير كننده بود زيرا مصري‏ها و متحدين آنها انتظار آغاز حمله‏اي را از طرف صهيونيست‏ها نداشتند. به علاوه اسرائيلي‏ها مي‏خواستند در روشنايى روز كاملاً هدف‏هاي خود را در روي زمين ببينند و دقيقاً آنها را منهدم كنند. هدف رژيم صهيونيستي از اين حمله، انهدام نيروي هوايى سه كشور عربي، قبل از آغاز عمليات زميني آنان عليه اين رژيم بود. در نتيجه، در اين روز، 340 هواپيماي جنگي مصر، سوريه و اردن در روي زمين منهدم شدند و مجموعه اين انهدام‏ها در پايان روز دوم به 416 فروند رسيد. قبل از شروع سومين جنگ اعراب و اسرائيل، جمال عبدالناصر، رئيس جمهور مصر با بستن خليج عقبه بر روي كشتي‏هاي اسرائيلي و نيز انعقاد پيمان اتحاد نظامي با سوريه و اردن بهانه لازم را براي شروع جنگ به دست رژيم صهيونيستي داده بود. ناصر هم‏چنين از نيروي ناظر سازمان ملل متحد كه پس از جنگ سوئز در سال 1956م بين نيروهاي مصر و اسرائيلي و صحراي سينا حايل شده بودند خواست كه از اين منطقه خارج شوند و رژيم صهيونيستي، اين اقدام را به عنوان تدارك آغاز حمله‏اي عليه خود تعبير نمود. رژيم صهيونيستي بعدها ادعا كرد كه ناصر پس از امضاي پيمان اتحاد نظامي با سوريه و اردن، آغاز حمله غافل‏گيرانه‏اي را عليه اين رژيم تدارك مي‏ديد. آنان هم‏چنين عمليات نظامي خود را عليه كشورهاي عربي، تدافعي و براي پيش‏گيري از حمله آنان توجيه نمودند. پيشروي نيروهاي اسرائيل در صحراي سينا ساعتي پس از شروع عمليات نيروي هوايى اين رژيم آغاز شد و نيروهاي مصر كه از پشتيباني هوايى محروم مانده بودند با تلفات سنگيني عقب‏نشيني اختيار كردند. نيروهاي اسرائيلي هم‏زمان با عمليات سينا با نيروهاي اردن و سوريه نيز درگير شدند. در اين زمان، الجزاير، عراق، سودان، كويت و يمن هم به رژيم صهيونيستي اعلان جنگ دادند ولي عملاً در جنگ شركت نكردند. جنگ ژوئن 1967 اعراب و اسرائيل را مي‏توان يكي از سريع‏ترين جنگ‏هاي تاريخ به شمار آورد؛ زيرا رژيم صهيونيستي در پايان دومين روز جنگ در جبهه غرب، صحراي سينا را پشت سر گذاشت و به كانال سوئز رسيد. هم‏چنين آنان توانستند در جبهه شرق، نيروهاي سوريه و اردن را به عقب برانند و ارتفاعات جولان، شهر بيت‏المقدس و قسمت اعظم اراضي غرب رودخانه اردن را به تصرف خود درآوردند. در روز سوم جنگ كه رژيم صهيونيستي به اهداف عمده خود در عمليات نظامي دست يافته بود، شوراي امنيت سازمان ملل به صدور قطعنامه‏اي درباره آتش‏بس بين نيروهاي متخاصم مبادرت نمود، ولي اسرائيل بي‏اعتنا به اين قطعنامه، جنگ را تا روز دهم ژوئن 1967م ادامه داد و پيش از صدور فرمان آتش‏بس، تمام ساحل شرقي كانال سوئز، ساحل غربي رود اردن، ارتفاعات جولان و قسمتي از خاك سوريه را به تصرف خود درآورد. در نتيجه سومين جنگ اعراب و اسرائيل كه به جنگ شش روزه معروف شده است، تمام شهر بيت‏المقدس به تصرف رژيم صهيونيستي درآمد و پايتخت اسرائيل از تل آويو به اين شهر كه صهيونيست‏ها آن را اورشليم مي‏خواندند، انتقال يافت. اين جنگ و عواقب ناگوار آن براي اعراب به موقعيت داخلي و خارجي جمال عبدالناصر لطمه شديدي وارد ساخت و ناصر با اينكه تا زمان مرگ ناگهاني خود در سال 1970م در مقام رياست‏جمهوري مصر باقي ماند، اما ديگر موقعيت و اعتبار گذشته خود را باز نيافت.
با توجه به مسائل مربوط به آلودگي محيط زيست در جهان و نياز به برنامه سراسري جهاني به منظور حفاظت محيط زيست براي نسل‏هاي آينده بشر و ديگر موجودات جاندار، در پنجم ژوئن 1972م براي نخستين بار، كنفرانس بين‏المللي محيط زيست با شركت نمايندگان 113 كشور و با شعار تنها يك زمين وجود دارد، در استكهلم پايتخت سوئد برگزار شد. از اهداف اساسي اين كنفرانس، برنامه‏ريزي به منظور احداث مراكز مسكوني با توجه به حفظ محيط زيست؛ تعيين، تشخيص و كنترل مواد آلاينده محيط زيست و حفاظت از محيط زندگي براي نسل‏هاي آينده بود. حاصل اين كنفرانس، ايجاد يك سازمان جديد بين المللي براي حفظ محيط زيست و جلوگيري از تخليه مواد آلاينده در اقيانوس‏ها، درياها و محدود كردن ساخت واستفاده از مواد شيميايى بود. از سوي ديگر، كنفرانس استكهلم در واقع نقطه آغاز بين‏المللي شدن روند حفظ محيط زيست بود. پس از آن نيز كشورهاي مختلف، برنامه‏هاي گوناگوني را براي كاستن از آلودگي‏هاي محيط زيست مورد مطالعه قرار دادند. از آن پس روز پنجم ژوئن (برابر با 15 خرداد) به عنوان روز جهاني محيط زيست عنوان گرديد. اين روز بهانه‏اي است براي جلوگيري از روند روز افزون آلودگي محيط زيست كه مي‏تواند در آينده، مشكلاتي جدي براي بشريت ايجاد كند. از اين‏رو بايد برنامه‏اي جهاني براي حفظ و نگهداري محيط زيست اعمال شود كه هم مسئوليت‏پذيري كل جهان را در بربگيرد و هم تمامي كشورها و آحاد مردم احساس تكليف و وظيفه كنند. هم‏چنين به منظور اِعمال يك سياست جهاني براي محيط زيست بايد ضوابط و مقررات و قواعد اجرايي و حقوقي وجود داشته باشد. به طور كلي همكاري و هماهنگي‏هاي دو جانبه و چند جانبه بين كشورها، مقدمه‏اي است براي برپايي و برقراري ضوابط پايدار جهت حفظ محيط زيست كه بر اساس منافع ملي و منطقه‏اي باشد.
كشور جمهوري سيشل با 455 كيلومتر مربع مساحت متشكل از چندين جزيره در شرق سواحل افريقا در اقيانوس هند و در نزديكي ماداگاسكار واقع شده است. سيشل با 92 جزيره، داراي جمعيتي در حدود 82 هزار نفر است كه بيشتر جمعيت آن را، مردم دو رگه سفيد و سياه كه 90 درصد آن‏ها كاتوليك مذهب هستند، تشكيل داده است. زبان رسمي در سيشل، انگليسي و فرانسوي؛ پايتخت آن بندر ويكتوريا و واحد پول آن روپيه سيشل است. در طي سال‏هاي دهه 1960، موج استقلال‏طلبي در اين جزاير بالا گرفت تا سرانجام در 1970 سيشل به خودمختاري دست يافت. اين مبارزات طي سال‏هاي بعد فزوني يافت تا اين كه در 28 ژوئن سال 1976م، انگلستان به سيشل استقلال داد و كشور به صورت جمهوري درآمد. يك سال بعد از استقلال سيشل، حزب متحد مردم، قدرت را در اختيار گرفت و از سال 1977 تاكنون رياست حكومت بر عهده "فرانس آلبر رنه" مي‏باشد. در سال‏هاي پاياني قرن بيستم به علت اعتراضات مردمي، نظام چند حزبي پذيرفته شد و تعداد نمايندگانِ تنها مجلس قانون‏گزاري به 34 نفر افزايش يافت. 5 ژوئن به عنوان روز آزادي، روز ملي اين كشور به حساب مي‏آيد.
كشور دانمارك در شمال اروپا بين درياي بالتيك و درياي شمال قرار گرفته است. نخستين ساكنان دانمارك در هزاره‏هاي قبل از ميلاد مسيح(ع) در اين منطقه زندگي مي‏كردند. اين سرزمين در اولين هزاره بعد از ميلاد، منشأ بسياري از تهاجمات به منطقه غرب اروپا بود و در زمان‏هاي مختلف، كشورهاي انگلستان، سوئد، نروژ و ايسلند را تحت كنترل درآورد. در نيمه دوم قرن نوزدهم و نيمه نخست قرن بيستم، دامنه قدرت و حاكميت دانمارك محدود شد. اين كشور در جنگ جهاني اول بي‏طرف ماند اما در طول جنگ جهاني دوم در اشغال آلمان نازي قرار داشت. مجمع الجزاير فارو و جزيره گروينْلَند در اقيانوس اطلس، همچنان جزئي از دانمارك به حساب مي‏آيند. مساحت دانمارك 43/094 كيلومتر مربع و جمعيت آن 5/300/000 نفر مي‏باشد. پيش‏بيني جمعيت دانمارك تا سال 2025 در حدود 5/2 ميليون نفر است. ميزان جمعيت اين كشور اروپايي تقريباً ثابت است. پايتخت دانمارك، كپنهاگ و واحد پول آن كرون است. حدود 90 درصد مردم دانمارك پيرو مذهب پروتستان بوده و اكثريت آنها مليت دانماركي دارند و از نژاد سفيد اروپايي هستند. زبان رسمي مردم، دانماركي است. از نظر اقتصادي، دانمارك يكي از كشورهاي ثروت‏مند اروپايي به شمار مي‏آيد. اورهوس، اودنسه و اولبورگ از شهرهاي مهم اين كشور هستند. حكومت دانمارك مشروطه سلطنتي با يك مجلس قانون‏گزاري مي‏باشد. اين كشور داراي دو روز ملي مي‏باشد كه يكي 5 ژوئن و ديگري 16 آوريل است.
/ن